Dans de mandala!

bron: pinterest

Iets meer dan een week geleden, ging ik naar een dansvoorstelling die ik heel graag wou zien!
"Fase, 4 movements to the music of Steve Reich" van Anne Teresa De Keersmaeker.
Ze is een Vlaamse choreografe, die deze dans danst op de minimalistische muziek van Steve reich.

Ze heeft me geïnspireerd!

Ik zag repetitieve danspassen met subtiele nuances. Ongelooflijk dat een mens zo kan dansen.
Ze dansten met 2 op het podium, zo simultaan!
Gelijker kan het echt niet. Volledig afgestemd op mekaar!

Naar deze dans kijken kan zelfs meditatief werken, moesten de hoge tonen van de muziek me niet gestoord hebben. 

Door het repititieve volgde de routine.

​Door de gelijkheid leken ze soms net 'robotjes'. 
Waardoor ik emotie en passie in de uitstraling miste.

Deze voorstelling is niet helemaal mijn ding...

Waardoor ik hierover heb nagedacht. Ik kan deze voorstelling vertalen naar mezelf:
- Van zodra ik in routine terecht kom, haak ik af en ga ik op zoek naar andere uitdagingen.
- Ik hou van afwisseling en flow.
- Volledige afstemming op mekaar, de perfectie, vind ik akelig en wil ik zelfs niet.
- Als gevoelsmens volg ik mijn gevoel.

Maar ik heb met heel veel bewondering naar de dansvoorstelling gekeken! 
Anne Teresa De Keersmaeker heeft me geïnspireerd!
​
Want dit kan ik op een creatieve manier integreren:
- in een creatieve voorstelling, een eindpresentatie, een show...
- of tijdens de creatieve coaching

- welke beweging beweeg je graag, past bij jou?
- herhaal deze beweging met kleine verschillen in een figuur
​(cirkel, vierkant, ruit, ...)
- dans jouw mandala in het zand, in de verf, in het water, ....

Wat zo'n voorstelling met ne mens kan doen hé!

Heb je deze of een andere voorstelling ook gezien?
Wat doet dit met jou?
​Laat het me hieronder weten!
​